Er wordt aangebeld en als ik de voordeur opendoe staat er een meisje van een jaar of 4 van een paar huizen verder o de stoep.
“Is Wynke thuis?”
“Nee, die is er niet.”
Even blijft het stil en dan somt ze de diverse buurtgenootjes op. Allemaal niet thuis.
“En met wie moet ik nu spelen?” vraagt ze ietwat wanhopig aan mij.
Ik opper de kinderen van de overbuurvrouw.
“Maar hun bel doet het niet en ik mag van mama niet op de ramen kloppen!”
Het is wel duidelijk, ze verwacht een oplossing van mij. Ze heeft van haar probleem nu ook mijn probleem gemaakt. Hoe red ik me hieruit???
Is de situatie niet herkenbaar? Hoe vaak kom je het niet tegen dat een collega, familielid of zomaar een wild vreemde van hun probleem het jouwe maakt. Ze kiepen het gewoon over de schutting en jij moet je er maar mee zien te redden. Natuurlijk, soms is dat onmacht, niet weten hoe je proactief om hulp kunt vragen. Of het gemis van een cultuur die voldoende ruimte geeft om constructief om hulp te vragen. Vaker is het afschuifgedrag, verantwoordelijkheid vermijden en/of grenzen overschrijden.
Sinds kennis maakte met de sociocratie en besluiten nemen met consent, heb ik ook steeds minder problemen met het terug kiepen van dit soort problemen mocht het eens voorkomen. Lekker dan, je plettert het nu wel bij mij neer? Ik heb daar nooit mijn consent voor gegeven! Bereid eerst maar eens je agendapunt voor, dan kijken we er naar, hebben het er over en komt er uiteindelijk wel een voorstel waar ik mijn consent aan kan geven. Een consent-besluit nodigt me misschien wel uit om uit mijn comfortzone te stappen, maar tegelijk is er nadrukkelijk ook ruimte om mijn grenzen te verkennen en te bewaken. Uiteindelijk weten we hoe we de verantwoordelijkheid delen.
Soms wil ik je best even helpen met jouw probleem. Bijvoorbeeld als je een pittig klein meisje van vier bent. Dan loop ik even met je mee naar de overburen. Mijn moeder vindt het namelijk prima als ik daar even vriendelijk op het keukenraam klop (omdat ze weet dat de bel uit staat met het oog op de slapende baby).
